فهرست کامل معرفی‌شدگان اسکار

مهلت برای معرفی نمایندگان کشورها به اسکار تمام شد/ فهرست کامل معرفی‌شدگان


 
با پایان یافتن مهلت ۹۶ كشور جهان برای معرفی فیلم‌های غیرانگلیسی به هشتادویكمین دوره جوایز اسكار، اكنون تنور رقابت برای كسب این جایزه‌ی ارزشمند داغ‌تر شده است.
آكادمی اسكار امسال از ۹۶ كشور جهان دعوت كرده بود تا فیلم‌های موردنظر خود را در بخش غیرانگلیسی حداكثر تا روز اول اكتبر (دهم مهر) معرفی كنند.

● كشورهای غایب:
از میان ۹۶ كشور، بولیوی و پورتوریكو رسما اعلام كرده بودند كه در رقابت اسكار هشتادویكم حضور نخواهند یافت. وزارت فرهنگ ویتنام نیز پس از آن‌كه تنها یك فیلم از این كشور خواستار معرفی به اسكار شده بود، تصمیم گرفت تا نماینده‌ای را به اسكار نفرستد.
جایزه‌ اسكار بهترین فیلم غیرانگلیسی برای اولین‌بار در سال ۱۹۵۶ در بیست‌ونهمین دوره جوایز آكادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریكا برای تقدیر از بهترین فیلم غیرانگلیسی راه‌اندازی شد.

● یكه‌تازی اروپایی‌ها :
طی ۵۹ سال برگزاری این جایزه، كشورهای اروپایی بیشترین درخشش را داشته‌اند و ۵۰ بار موفق به كسب آن شده‌اند. فیلم‌های آسیایی چهاربار، فیلم‌های آفریقایی سه‌بار و فیلم‌های آمریكایی تنها دوبار این تجربه را كسب كرده‌اند.
در مجموع ۵۹ دوره برگزاری جایزه اسكار بهترین فیلم غیرانگلیسی، سینمای ایتالیا ۱۳ بار توانسته این جایزه را به خود اختصاص دهد كه در این زمینه بالاتر از دیگر كشورها ایستاده است. پس از آن، فرانسه با ۱۲ جایزه اسكار در رتبه دوم قرار دارد.
اسپانیا، دیگر كشور اروپایی با چهار جایزه سوم است كه پدرو آلمادوار، كارگردان سرشناس اسپانیا دوبار با فیلم‌های «همه‌چیز درباره مادرم» (۱۹۹۹) و «دریای درون» (۲۰۰۴) برای اسپانیا افتخارآفرینی كرده است. سوئد، ژاپن، جماهیر شوروی سابق و هلند نیز هریك با سه جایزه در رتبه‌های بعدی كسب اسكار بهترین فیلم غیرانگلیسی اسكار هستند.

● فلینی بر بام اسكار
در میان تمامی كارگردانانی كه كسب اسكار را تجربه كرده‌اند، فدریكو فلینی، كارگردان بلندآوازه سینمای ایتالیا در مقام كارگردان، توانست چهاربار جایزه اسكار بهترین فیلم غیرانگلیسی را كسب كند و از این حیث همچنان ركورددار است.
فلینی در سال‌های ۱۹۵۶ برای «جاده»، ۱۹۵۷ برای «شب‌های كابیریا»، ۱۹۶۳ برای «هشت‌ونیم» و در سال ۱۹۷۴ برای «آماركورد» چهار اسكار بهترین فیلم غیرانگلیسی را برای سینمای ایتالیا به‌همراه آورد.

● امید ایران به «آواز گنجشك‌ها»:
امسال از سینمای ایران فیلم «آواز گنجشك‌ها» ساخته مجید مجیدی به اسكار هشتادویكم معرفی شد. این فیلم كه در جشنواره‌های بین‌المللی متعددی حضور داشته است، جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد را از جشنواره برلین برای رضا ناجی به‌همراه آورد.
سینمای ایران به مدت ۱۶ سال نماینده‌ای به اسكار معرفی نكرد تا سال ۱۳۷۳ كه فیلم «زیر درختان زیتون» ساخته‌ عباس كیارستمی معرفی شد. تاكنون تنها یك فیلم از سینمای ایران، «بچه‌های آسمان» ساخته مجید مجیدی، توانسته است جزء نامزدهای نهایی بهترین فیلم غیرانگلیسی اسكار قرار بگیرد. سال گذشته «میم مثل مادر» ساخته مرحوم رسول ملاقلی‌پور به آكادمی اسكار معرفی شده بود.

● سرشناس‌های اسكار هشتادویكم :
از میان آثار معرفی شده به آكادمی اسكار، در وهله‌ اول نگاه‌ها به فیلم «كلاس» از فرانسه دوخته شده است. این فیلم به كارگردانی لاورنت كانتت از فرانسه توانست نخل طلای كن شصت‌ویكم را به خود اختصاص دهد.
فیلم «كاپیتان ابورائد» نیز از آن جهت مورد توجه است كه برای اولین‌بار در تاریخ سینمای اردن، فیلمی به اسكار فرستاده می‌شود.
فیلم «برف» از بوسنی كه ایران نیز در ساخت آن مشاركت داشته است، به‌همراه فیلم ضدجنگ «نمك این دریا» از فلسطین كه جنایات وحشیانه رژیم‌صهیونیستی را به‌تصویر كشیده است، دیگر آثار قابل‌توجه در اسكار امسال هستند.

● كشورهای حاضر و فهرست تكمیلی فیلم‌های معرفی‌شده بخش غیرانگلیسی آكادمی اسكار :
«ماسكارادس» (الجزایر)؛ «لئونرا» (آرژانتین)؛ «انتقام» (اتریش)؛ «آها» (بنگلادش)، «الدورادو» (بلژیك)، «برف» (بوسنی‌وهرزگوین)؛ «آخرین توقف ۱۷۴» (برزیل)؛ «زیفت» (بلغارستان)؛ «لازمه‌های زندگی» (كانادا)؛ «تونی مانرو» (شیلی)؛ «رویاپردازان» (چین)؛ «سگ، سگ را می‌خورد» (كلمبیا)؛ «پسر هیچ‌كس» (كروواسی)؛ «كارامازوف‌ها» (جمهوری چك)؛ «دنیای از هم پاچیده» (دانمارك)؛ «من اینجا بودم» (استونی)؛ «خانه پروانه‌های سیاه» (فنلاند)؛ «كلاس» (فرانسه)؛ «عقده بادر ماینهوف» (آلمان)؛ «اصلاح» (یونان)؛ «پوست رنگ‌شده» (هنگ‌كنگ)؛ «سفر ایساكا» (مجارستان)؛ «عروسی شب سفید» (ایسلند)؛ «ستاره‌های روی زمین» (هند)؛ «آواز گنجشك‌ها» (ایران)؛ «والتز با بشیر» (اسرائیل)؛ «گامورا» (ایتالیا)؛ «رحلت» (ژاپن)؛ «كاپیتان ابورائد» (اردن)؛ «بهشت‌های آبی» (قرقیزستان)؛ «شب‌های عربی» (لوكزامبورگ)؛ «من اهل تیتوف ولس هستم» (مقدونیه)؛ «دونیا و دسی» (هلند)؛ «او هورتون» (نروژ)؛ «نمك این دریا» (فلسطین)؛ «خداحافظ مامان» (مراكش)؛ «پلانینگ» (فیلیپین)؛ «حقه‌ها» (لهستان)؛ «ماه آگوست» (پرتغال)؛ «مابقی سكوت است» (رومانی)؛ «حوری دریایی» (روسیه)؛ «سفر» (صربستان)؛ «جادوی من» (سنگاپور)؛ «عشق‌های كور» (اسلواكی)؛ «صبحانه خروس» (اسلوونی)؛ «عبور» (كره‌جنوبی)؛ «آفتاب‌گردان‌های كور» (اسپانیا)؛ «لحظه‌های ماندگار» (سوئد)؛ «دماغه شماره۷» (تایوان)؛ «سه میمون» (تركیه)؛ «رفیق» (سوئیس)؛ «قتل عام» (اروگوئه)؛«مرگ شهرت» (ونزوئلا).

● بررسی رقبا:

كشور فرانسه كه امسال با فیلم موفق «بین‌ دیوارها» ساخته «لوران كانته» در این دوره از رقابت‌های اسكار شركت كرده است، با سابقه درخشانی كه در رقابت‌‌های اسكار دارد یكی از سرسخت‌ترین رقبای مجیدی در این رقابت‌ها به شمار می‌آید.
فرانسه با ۱۸ بار نامزدی در رقابت‌های اسكار و سه بار برنده شده در این رقابت‌ها، ركوردارترین كشور جهان در جوایز اسكار است، ضمن آنكه نماینده فرانسه در اسكار امسال، «بین‌دیوارها»، فیلمی است كه چندی پیش توانست نخل طلای بهترین فیلم سال كن را از آن خود كند.
«كانته»، كارگردان این فیلم نیز با اختصاص بیش از ۲۰ جایزه معتبر سینمایی در جشنوارها و عرصه‌های مختلف رقابتی از جمله سن‌سباستین، ونیز، تورینو و سیاتل از كارنامه بسیار روشنی برخوردار است.
فرانسه آخرین بار در سال ۲۰۰۵ با فیلم «كریسمس مبارك» برنده جایزه اسكار بهترین فیلم خارجی سال شد.
به گزارش فارس، از دیگر رقبای مطرح ایران در اسكار امسال، كشور مكزیك است، اگرچه این كشور تاكنون نتوانسته در این بخش از رقابت‌ها جایزه‌ای را از آن خود كند، ولی امسال گرانقیمت‌ترین پروژه تاریخ سینمای خود را رهسپار این رقابت‌ها كرده است تا شاید بتواند نام خود را بعنوان یكی از برندگان اسكار به ثبت رساند.
فیلم مكزیكی «زندگی» ساخته «ربرتو اشنیدر»،داستان زندگی زنی از دوران كودكی تا زمان ازدواجش با یك ژنرال انقلابی است كه كمی بعد در یكی از ایالت‌های مكزیك به قدرت می‌رسد.
این فیلم كه در ماه نوامبر در اختتامیه جشنواره بین‌المللی فیلم شیلی به نمایش درخواهد آمد، در اولین روزهای اكران خود در مكزیك بیش از ۴ میلیون و ۲۸۰ هزار دلار فروش كرد.
برای ساخت این فیلم بودجه‌ای بالغ بر ۶ تا ۷ میلیون دلار هزینه صرف شده كه گرانقیمت‌ترین فیلم تاریخ سینمای مكزیك به شمار می‌آید.
فیلم اسپانیایی «آفتابگردان‌های نابینا» نیز با توجه به موفقیت‌های كارگردان و بازیگر نقش اول این فیلم و همچنین ۱۳ بار نامزدی و ۴ بار برنده‌ شدن كشور اسپانیا در رقابت‌های اسكار، یكی از گزینه‌های مطرح این دوره از رقابت‌های اسكار به شمار می‌آید.
«خوزه لوئیس كوئردا»، كارگردان این فیلم جوایز جشنواره‌های معتبری چون «سن سباستین»، «گویا»، «فیلم منتخب اروپا» و «جشنواره آرژانتین» را در كارنامه خود دارد.
«ماریبل وردو»، بازیگر این فیلم، فیلم «با او حرف بزن» ساخته «پدرو المودوار» را در كارنامه خود دارد كه در سال ۲۰۰۳ برنده جایزه اسكار بهترین فیلم خارجی زبان شد.
اسپانیا سال گذشته نیز با فیلم مطرح «یتیم خانه» به كارگردانی «خوان آنتونیو بایونا» در این بخش از رقابت‌ها حضور داشت كه چند جایزه را نیز از آن خود كرد.
در كنار اسپانیا، ایتالیا نیز امسال با فرستادن آخرین ساخته «جوزپه تورناتوره» تلاش خود را برای ربودن جایزه اسكار بهترین فیلم خارجی انجام داده است.
فیلم «ناشناس» كه یكی از موفقترین كارگردانان ایتالیا و جهان آن را كارگردانی كرده است، تنها طی چند ماه گذشته توانسته پنج جایزه معتبر سینمایی از جمله جایزه برتر جوایز دویوید دی‌ دوناتلو و جوایز سالانه فیلم ایتالیا را از آن خود كند.
این فیلم اولین بار سال گذشته در جشنواره رم به نمایش درآمد كه بسیار مورد توجه منتقدان قرار گرفت، بگونه‌ای كه به عقیده آنان «تورناتوره» با ساخت این فیلم در واقع به ریشه‌های خود بازگشته است؛ وزارت فرهنگ ایتالیا نیز برای تبلیغ این فیلم در رقابت‌های اسكار ۱۵۰ هزار یورو اختصاص داده است.
«تورناتوره» ۵۱ ساله علاوه بر آنكه در سال ۱۹۸۹ برای فیلم «سینما پارادیزو» برنده جایزه اسكار بهترین فیلم خارجی شد، تاكنون نیز در جشنواره‌های معتبر زیادی از جمله برلین، ونیز، كن و مسكو ، جوایز ارزشمند زیادی را از آن خود كرده است.
گذشته از سابقه «تورناتوره» و كارنامه موفق آخرین فیلمش، ناشناس، كشور ایتالیا تاكنون ۱۱ در این بخش از جوایز نامزد شده و در این میان سه بار نیز موفق به دریافت این جایزه شده است.
امسال از آلمان، یكی از كشورهای ركوردار جوایز اسكار با ۱۰ بار نامزدی و ۳ جایزه اسكار، نیز فیلم «عقده‌های بادرماینهوف» ساخته «اولی ادل» شركت كرده است.
این فیلم كه به لحاظ موفقیت در گیشه و كارگردانی یكی از فیلم‌های موفق سینمای آلمان است، تصویرگر جمهوری فدرال آلمان در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی است.
این فیلم در عین حالیكه امسال در افتتاحیه جشنواره فیلم زوریخ نیز به نمایش درخواهد آمد، به كارگردانی یكی از موفقترین كارگردانان سینمای آلمان ساخته شده است.
«اولی ادل» در مقام كارگردان تاكنون حدود ۳۰ فیلم ساخته كه در این میان نیز جوایز مختلفی را توانسته در كارنامه كاری خود به ثبت رساند.
روسیه نیز با توجه به سابقه درخشان سینمایی‌اش و همچنین جوایز فراوانی كه توانسته در رقابت‌های اسكار از آن خود كند، یكی از رقبای مطرح ایران به شمار می‌آید.
این كشور با ۸ بار نامزدی و دو جایزه اسكار در بخش بهترین فیلم خارجی زبان، امسال نیز با فیلم «پری دریایی» ساخته «آنا ملیكیان» شانس خود را در اسكار امسال می‌‌آزماید.
این فیلم كه از میان هشت فیلم روسی بعنوان نماینده این كشور انتخاب شده است، سال گذشته توانست جایزه بهترین كارگردانی جشنواره فیلم ساندنس را از آن ملیكیان كند.
این فیلم همچنین فوریه گذشته در بخش پانورامای جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به نمایش درآمد و جایزه فیپرشی را از آن خود كرد، همچنین كمی بعد جایزه بزرگ جشنواره بین‌المللی فیلم صوفیه را دریافت كرد.
سال گذشته از كشور روسیه فیلم «۱۲» ساخته «نیكیتا میخالكف»، به این رقابت‌ها فرستاده شد و به مرحله پنج نامزد نهایی رقابت‌های اسكار راه یافت.
انجمن فیلم سوئد امروز فیلم «لحظات ماندگار» ساخته‌ «جان تروئل» را به آكادمی اسكار معرفی كرد.
از آسیا نیز كشورهای به نظر می‌رسد كه كشورهای چین و ژاپن، جزء رقبای اصلی ایران در در اسكار امسال باشند.
كشور چین برای اولین بار یك فیلم مستند را به این دوره از رقابت‌ها فرستاده است.
مستند «رویا باف‌ها» ساخته «گون یو برای» تصویرگر چگونگی تلاش چینی‌ها طی هفت سال برای برگزاری بازی‌های المپیك است.
كشور چین اگرچه نتوانسته تاكنون در بخش فیلم‌های خارجی زبان جایزه‌ای بدست آورد، ولی در سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۲ برای فیلم‌های «جودو» و «قهرمان» هر دو به كارگردانی «ژانگ ییمو» توانست نام خود را در فهرست پنج نامزد نهایی این بخش از اسكار قرار دهد.
كشور ژاپن نیز كه تاكنون چندبار موفق در این بخش از جوایز، موفق به كسب جایزه شده است، امسال با فیلم «رحلت» ساخته «یوجیرو تاكیتا»، به این بخش از رقابت‌ها آمده است،
فیلم «رحلت» كه از سیزدهم سپتامبر در ژاپن اكران شده و از فروش خوبی نیز برخوردار بوده و همچنین قرار است تا در سیزدهیمن جشنواره فیلم پوسان به نمایش درآید، ماه گذشته نیز در جشنواره‌ فیلم مونترال كانادا جایزه‌ گرند پریكس را از آن خود كرد.
«یوجیرو تاكیتا»، كارگردان ۵۳ ساله این فیلم تاكنون چند جایزه معتبر سینمایی از جمله اسكار ژاپنی، روبان آبی و گراند پیركس مونترال كانادا را در كارنامه كاری خود دارد.


نامزدهای نهایی جوایز اسكار روز ۲۲ ژانویه اعلام می‌شوند و مراسم اعطای هشتادویكمین دوره‌ جوایز اسكار نیز روز ۲۲ فوریه در سالن تئاتر كداك لس‌آنجلس برگزار خواهد شد.

تیم برتون

 اولین سری عکس‌ها از پشت صحنه فیلم تازه تیم برتون که اقتباس زنده‌ای از کتاب مشهور و کلاسیک آلیس کارول با نام «آلیس در سرزمین عجایب» است به نمایش درآمد. برتون سخت مشغول کار روی فیلم جدیدش است و گروه هم اکنون در کورنوال انگلستان مشغول فیلمبرداری هستند. نقش آلیس، شخصیت اصلی کتاب که درون دنیایی پر از عجایب می‌افتد را یک دختر جوان استرالیایی به نام میا وازیکوفسکا بازی می‌کند. قرار است فیلم در بخش‌هایی زنده و در بخش‌هایی به صورت انیمیشن ساخته شود و ستاره محبوب برتون، جانی دپ نیز طبق معمول فیلم‌های او نقشی (مد هتر) بر عهده  دارد. هلنا بونهام کارتر که همسر تیم برتون است و در تصاویر با فرزند دخترشان که هنوز نامی ندارد (!) دیده می‌شود نیز در فیلم خواهد بود. متاسفانه انتظارها طولانی خواهد بود و زمان نمایش آن سال 2010 تعیین شده است. یک نسخه انیمیشن از این رمان در سال 1951 توسط والت دیزنی ساخته شده که فعلا و تا روز اکران فیلم برتون باید به همان قناعت کرد.

گارسیا مارکز دومین رمانش را هم به فیلم‌سازان سپرد

گارسیا مارکز دومین رمانش را هم به فیلم‌سازان سپرد

 


رمان «گزارش یك آدم‌ربایی» اثر گابریل گارسیا ماركز، نویسنده‌ كلمبیایی برنده‌ی نوبل ادبیات به سینما خواهد آمد.
سه استودیو فیلم‌سازی از كشورهای آرژانتین، مكزیك و كلمبیا در جریان كنگره فرهنگی آمریكای لاتین در مكزیكوسیتی توافق كردند تا رمان «گزارش یك آدم‌ربایی» نوشته‌ گارسیا ماركز را اقتباس سینمایی كنند.
به گزارش ورایتی، فیلم‌برداری این فیلم اوایل سال ۲۰۰۹ آغاز خواهد شد و تا سال ۲۰۱۰ به‌روی پرده سینماهای جهان خواهد آمد. این رمان، ربوده‌شدن و آزادی چهره‌های سرشناس كلمبیا توسط گروه‌های قاچاق موادمخدر در اوایل دهه‌ ۹۰ را به‌تصویر كشیده است.
پدرو پابلو ایبارا، كارگردان مكزیكی ساخت این اثر اقتباسی را برعهده خواهد داشت و آیدا بورتنیك آرژانتینی نیز فیلم‌نامه آن را خواهد نوشت.

پایانِ پسر چشم‌آبی

 

عادت داشتیم ببینیم كه او بعد از آن همه زمین‌خوردن‌ها، در هم‌شكستن‌ها و در خود فرورفتن‌ها، دوباره از جا برمی‌خیزد و شیطنت‌هایش را از سر می‌گیرد. اما این بار ضدقهرمان دوست‌داشتنی ما دیگر از جا برنخاست و چشم‌های آبی او برای ابد بسته ماند. پل نیومن هم در گذشت. چاره‌ای نیست، بالاخره همه باید بمیرند، حتی ضدقهرمان‌ها، حتی دوست‌داشتنی‌ترین و چشم‌آبی‌ترین ضدقهرمان‌ها. پل نیومن، دیروز در خانه قرن هجدهمی مزرعه قدیمی‌اش در وستپورت كانكتیكات درگذشت. مرگ او بعد از یك دوره طولانی نبرد با سرطان اتفاق افتاد، دوره‌ای كه نیومن از چشم خبرنگاران مطبوعات غایب بود و فقط گاه‌وبیگاه خبری از بیمار بودن او در رسانه‌ها درز می‌كرد و بعد، با تكذیبیه كارگزار او و شنیدن خبر اینكه حال او و حال همه خوب است، رسانه‌ها تا شایعه‌ای دیگر و تیتری دیگر انتظار می‌كشیدند. اولین‌بار در ماه می‌2007 بود كه این خبر مطرح شد، زمانی كه نیومن ناگهان پرو‍ژه تولید فیلم «موش‌ها و آدم‌ها» را زمین گذاشت و شایعه ابتلای او به سرطان قوت گرفت. بعدها معلوم شد كه او به سرطان ریه مبتلا شده است. نیومن حداقل 18ماه با این بیماری مبارزه كرد تا آنكه بالاخره جنگ مغلوبه شد. «كارم را با ارائه یك مجموعه كامل از بازی‌های بد در فیلم «جام نقره‌ای» شروع كردم و حالا هم نقش یك پیرمرد كله‌شق عصبانی را بازی می‌كنم كه یك اتومبیل انیمیشنی زهواردررفته است. این برای آنكه تخیل‌تان را به پرواز درآورد كافی نیست؟» نیومن این را دوسال پیش، زمانی بر زبان آورد كه در فیلم ماقبل آخرش، انیمیشن «ماشین‌ها»، صداپیشه نقش «داك هادسن» شهردار و قاضی پیر شهر اتومبیل‌ها بود. صدای او بعد از این فیلم فقط یك‌بار دیگر به عنوان راوی فیلم مستند «قیمت شكر» در سالن‌های سینما طنین انداخت. 26 ژانویه 1925 در حومه كلیولند اوهایو به دنیا آمد. دومین پسر آرتور نیومن، یك فروشنده لوازم ورزشی از مهاجران یهودی مجارستانی و مادری كاتولیك از مهاجران زاده اسلواكی بود. بعد از خدمت سربازی در نیروی دریایی در جنگ جهانی دوم، در دانشگاه ییل به مدرسه نمایش رفت و پس از فارغ‌التحصیلی به نیویورك نقل مكان كرد تا در تئاتر و تلویزیون كار كند. در مدرسه هنری لی استراسبرگ در كنار مارلون براندو، جیمز دین و كارل مالدن بازیگری متد را آموخت. اولین فرصت بازیگری با مرگ تراژیك دوستش جیمز دین به او روی آورد و او به جای دین در فیلم تلویزیونی Battler كه اقتباسی از یك اثر ارنست همینگوی بود بازی كرد. اولین فیلم سینمایی‌اش، «جام نقره‌ای» (1954) چنان فاجعه‌ای بود كه بعدها او را واداشت با دادن آگهی در هفته‌نامه ورایتی بابت بازی در این فیلم عذرخواهی كند. سال 1958 با بازی در كنار الیزابت تایلور در «گربه روی شیروانی داغ» براساس نمایشنامه تنسی ویلیامز خوش درخشید و برای اولین‌بار نامزد جوایز اسكار و بفتا شد و در همان سال برای بازی در نقش بن كوییك آتش‌افروز «تابستان گرم و طولانی» جایزه بهترین بازیگر نقش اول جشنواره كن را دریافت كرد.

نیومن 9 بار دیگر نیز نامزد اسكار شد كه در یكی از این نامزدی‌ها در مقام تهیه‌كننده بود: برای بازی در نقش ادی خوش‌دست فیلم «بیلیاردباز» (1961)؛ جوان عاصی فیلم «هاد» (1963)،؛ زندانی گریزپای «لوك خوش‌دست» (1967)؛ به عنوان تهیه‌كننده فیلم «ریچل، ریچل» (1968) كه خود كارگردانش بود و همسرش جوآن وودوارد در آن بازی می‌كرد؛ رئیس مافیایی درام عاشقانه «فقدان بدخواهی» (1981)؛ وكیل «برگه رای» (1982)؛ بازگشت به نقش ادی خوش‌دست بیلیاردباز در «رنگ پول» (1986)؛ پیرمرد بازنشسته «احمق هیچكس (1994) و رئیس گنگسترهای «جاده پردیشن» (2002). وقتی بعد از چندین‌بار نامزدی بالاخره در سال 1987 اسكار بازیگر نقش اول را برای «رنگ پول» در دست گرفت، گفت كه این جایزه بردن مثل ازدواج در سر پیری با محبوب دوران جوانی است. نیومن البته یك‌سال پیش از آن اسكار افتخاری دستاوردهای هنری یك عمر را طی مراسمی كه در آن حضور نداشت دریافت كرده بود و نطق‌اش را از طریق ماهواره از شیكاگو ایراد كرده بود. در سال 1994 نیز یكی دیگر از جوایز فرعی اسكار موسوم به جایزه جین هرشولت را به خاطر خدمات نوعدوستانه‌اش دریافت كرد. نیومن در سال‌های دهه 1970 از بازیگری خسته شد و این را بارها بر زبان آورد. او مسابقه اتومبیلرانی را «راه مناسبی برای فرار از آشغال‌های هالیوودی» نامید و به اتومبیلرانی روی آورد. تیم او سال 1977 مقام پنجم را در میدان دیتونا به دست آورد و در سال 1979 به مقام دوم لومان رسید. از سال 1982 وارد حرفه صنایع غذایی شد و به تولید پاپ كورن، سس سالاد، سس اسپاگتی و غذاهایی از این نوع پرداخت و سود آن را كه تا سال 2007 بالغ بر 175 میلیون‌دلار شد صرف كارهای خیریه كرد. او یك فعال سیاسی هم بود، مخالف سرسخت سناتور مك‌كارتی و ریچارد نیكسون، فعال ضدجنگ ویتنام، لیبرال دوآتشه و از فعالان حقوق مدنی، بازیگری كه رسما در فهرست دشمنان ریچارد نیكسون قرار گرفت و این را «غرورآفرین‌ترین دستاورد زندگی» خودش می‌دانست