وقتی تنها 17 سال سن داشت توانست با Jo Jones که نوازنده درام بود در کنسرتی شرکت نماید. همین همکاری باعث شد تا پارکر موسیقی را بصورت جدی تری دنبال کند و سعی کند اجرایش را چه از نظر کیفیت و تکنیک بالا تر ببرد. پس شروع به یادگیری بلوز نمود. پارکر در مصاحبه ای عنوان میکند که پس از آن در حدود 3 الی 4 سال روزانه بیش از 15 ساعت وقت خود را به تمرین اختصاص میداده است.

در آن دوران وی همراه با گروههای مختلفی به اجرا در جز کلوب های مختلف میپرداخت . در سال 1937 به گروه McShann که نوازنده پیانو بود پیوست و با این گروه در کلوپهای شبانه در نقاط مختلف آمریکا مانند شیکاگو و نیویورک به اجرا پرداخت و اولین ضبط خود را همراه با این گروه انجام داد.

در سال 1939 همراه با گروه به شهر نیویورک رفت و فعالیت خود را در زمینه موسیقی با جدیت بیشتری ادامه داد هر چند در این بین کارهای دیگری همچون شستن ظرفها در رستوران و غیره را نیز برای کسب در آمد انجام میداد. در یکی از رستورانهایی که کار مینمود نوازنده مشهور پیانو Art Tatum شبها در آنجا به اجرا برنامه میپرداخت که شیوه نوازندگی یعنی سرعت بالا در اجرای آرپژ و هارمونی پیچیده در پارکر تاثیر زیادی گذاشت.

او در سال 1942 تصمیم به ترک گروه McShann نمود و بمدت هفت ماه با Earl Hines به نوازندگی پرداخت و پس از آن با گروهی از نوازندگان جوانی چون Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Charlie Christian, Max Roach و Kenny Clarke در کلوبهای مختلف به نوازندگی میپرداخت. در همان زمان نیز پارکر توانست نت خوانی را از مدرس موسیقی با نام Maury Deutsch فرا گیرد.

شاید این دوره یعنی از سال 1942 تا 1943 و فعالیت این عده از موزیسینهای جوان جز را نقطه درخشان موسیقی جز دانست و معرفی شاخه ای جدید از موسیقی جز با عنوان Bebop و پارکر را باید پدید آورنده این سبک از موسیقی جز محسوب کرد (سبکی بر پایه سرعت بالا و بداهه نوازی که بر مبنای هارمونی بیشتر بود تا ملودی) در هر حال وی همراه با گروهش در کانون های مهم موسیقی جز آن زمان به اجرا میپرداختند.

سبک Bebop با مخالفت بسیاری از پیشکسوتان جز روبرو شد اما عده معدودی چون Coleman Hawkins و Benny Goodman از آن استقبال نمودند.

پس از آن بود که وی دست به ساخت قطعات گوناگون و اجرای آن نمود. شیوه نوازندگی وی و همچنین صدایی که از سازش پدید می آورد موجب تحسین تمامی علاقمندان و نوازندگان جز بود. اما نقطه تاریک زندگی پارکر اعتیاد وی به هروئین بود و سپس جایگزینی آن به الکل که باعث شد وی نتواند آنچنان که شایسته است فعالیتهای خود را ادامه دهد.

این ماجرا تا جایی پیش رفت که برای رفتار غیر عقلانی وی در یک هتل، از سوی پلیس دستگیر شد و بمدت شش ماه در بیمارستان روانی تحت درمان قرار گرفت. اما پس از خارج شدن از بیمارستان و ترک اعتیادش بار دیگر به دنیای نوازندگی بازگشت و برترین آثار خود را در این دوران ضبط و اجرا نمود.
در دهه 50 دنیای جز زیر سلطه پارکر قرار گرفت. بسیاری از موزیسین ها قطعات تکنوازی وی را برای سازهای خود تنظیم نمودند و شیوه و سبک نوازندگیش و ابداعاتش در موسیقی موجب شد تا بسیاری از نوازندگان آن زمان به پیروی از وی بپردازند. اما این ستاره درخشان موسیقی جز در 12 مارس سال 1955 در زمانی که تنها 34 سال سن داشت درگذشت. در تحقیقات پزشکی که برای یافتن علت مرگ وی صورت گرفت مرگ وی را ناشی از سرطان خون و ذات الریه تشخیص دادند.

برخی از آثار منتخب وی :
Savoy 1944-1949
Dial 1945-1947
Verve 1946-1954
Live at Townhall w. Dizzy 1945, first released in 2005
Bird and Diz Carnegie Hall 1947
Bird on 52nd Street 1948
Jazz at the Philharmonic 1949
Charlie Parker All Stars Live at the Royal Roost 1949
Charlie Parker with Strings 1950, first released in 1981
One Night in Birdland 1950
Bird at the High Hat 1953
Charlie Parker at Storyville 1953
Jazz at Massey Hall 1953

فردی 34 ساله اما با بدنی به سن اشخاص 60 ساله که عامل اصلی مرگ وی تاثیرات شدیدی بود که مواد مخدر بر جسم وی گذاشته بود. هر چند عمر چارلی پارکر بسیار کوتاه بود اما تاثیری که بر موسیقی جز گذاشت ماندگار بود و در حال حاضر نیز بسیاری از نوازندگان جز وی را یکی از الگوهای خود در موسیقی قرار میدهند.